مدیریت مدرسه محوری یکی از مفاهیم نوین در حوزۀ مدیریت آموزشی است. در این مدل مدیریتی، مدرسه به عنوان یک واحد مستقل و خودکفا در نظر گرفته می‌شود که مدیر آن نقش کلیدی در تصمیم‌گیری‌ها و هدایت فرایندهای آموزشی، پرورشی، و مالی ایفا می‌کند. این رویکرد به مدارس این امکان را می‌دهد که با استفاده از منابع و توانمندی‌های موجود، نیازها و مشکلات خاص خود را شناسایی کرده و به راهکارهای مؤثری دست یابند. یکی از متغیرهای مهم که ارتباط مستقیمی با موفقیت و کارآمدی مدیریت مدرسه- محوری دارد، خودجرأت‌ورزی مدیران مدارس است. خودجرأت‌ورزی به معنای توانایی مدیران در ابراز نظرات و تصمیمات خود به‌طور مؤثر و مستقل، همراه با اعتماد به نفس و قدرت مقابله با چالش‌ها و فشارهای محیطی است هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین سطح «مدیریت مدرسه-محوری» و «خود-جرات‌ورزی مدیران مدارس»، کاوش رابطۀ اجرای مدیریت مدرسه-محوری و خود-جرئت‌ورزی مدیران مدارس، بررسی میزان همبستگی عوامل جمعیت‌شناختی مدیران مدارس با دو متغیر مذکور و پیش‌بینی مدیریت مدرسه-محوری بر اساس متغیرهای خود-جرات‌ورزی و جمعیت‌شناختی بود. با توجه به هدف مذکور و از آنجاکه پاسخ‌گویی به سؤالات پژوهش حاضر مستلزم اندازه‌گیری‌های عینی، معرف بودن نمونه و کاربرد فنون آماری دقیق در تجزیه‌و‌تحلیل است یک پارادایم اثبات‌گرایانه اتخاذ و از راهبرد پژوهشی توصیفی- همبستگی استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش حاضر کلیۀ مدیران مدارس، شهرستان سرپل ذهاب بود. به دلیل محدود بودن جامعۀ آماری نمونه‌گیری به‌صورت تمام شماری انجام گرفت و تمام 210 نفر مدیران به‌عنوان نمونه انتخاب شد. به‌منظور گردآوری داده‌های پژوهش حاضر از پرسش‌نامه‌های اقتباس شدۀ زیر بهره گرفته شد: الف-پرسش‌نامه مدیریت مدرسه-محوری (Morenike, 2019) مشتمل بر 27 گویه . ب-مقیاس خود-جرأت‌ورزی (Morenike, 2019) مشتمل بر 25 گویه. روایی وپایایی ابزار فوق با استفاده از آزمونهای مربوطه مورد تآیید قرارگرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که مهارت‌های خود-جرات‌ورزی مدیران می‌تواند به شیوه‌ای مؤثر بر عملکرد آنها در مدیریت مدرسه محور تأثیر بگذارد. در واقع، هر چه مدیران در ابراز عقایدو توانایی های خودشان بهتر باشند، احتمال موفقیت آنها در مدیریت مدرسه بیشتر خواهد بود. برخی پیشنهادات کاربردی و پژوهش به منظور توانمندی مدیران مدارس در راستای اجرای مدیریت مدرسه محوری ارایه شده است.
