پژوهش حاضر با هدف واکاوی نظم گفتمانیِ حاکم بر نظام آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران و چگونگی مفصل بندی سیاست های آموزشی در گفتمان مذکور انجام گرفت. گفتمان آموزش عالی در جمهوری اسلامی ایران، خاصه پس از انقلاب فرهنگی، اولین نشانه های ظهورش را نمایان کرد. سیاست های آموزشی در درون این گفتمان به سه دوره زمانی 1357 تا 1360، 1360 تا 1368 و 1368 تا به امروز تقسیم بندی می شود که در هر دوره گفتمان آموزش عالی به مدد سیاست های آموزشی مذکور سعی در تثبیت معنای خویش داشته است. مفصل بندی گفتمان مذکور در بستری تاریخی که همان چالش های سیاستگذاری فرهنگی-آموزشی هستند مورد تحلیل و واکاوی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که گفتمان آموزش عالی در جمهوری اسلامی ایران حول دال مرکزی «فرهنگ اسلامی» مفصل بندی شده است و دال هایی همچون «نفی سکولاریسم»، «تحول آموزش»، «مقابله با تهاجم فرهنگی»، «گزینش کارگزاران آموزش»، «خصوصی سازی آموزش» و «اسلامی شدن دانشگاه» حول این دال مرکزی مفصل بندی شده اند. هرکدام از این دال ها به میانجی تصویب و ابلاغ قوانین و اسناد بالادستی ای ظهور پیداکرده اند که مستلزم اتخاذ سیاست های آموزشی ویژه ای بوده است. سیاست های آموزشی در این سیر تاریخی، ابعادی ایدئولوژیک، ارزشی و همچنین اجرایی به خود گرفته اند.
