اهمیت تفکر انتقادی : حذف و تضعیف تقلید و الگوبرداری فکری و اتکا به دانش پیشینیان. علم به داوری های مختلف نسبت به یک موضوع واحد. اندیشیدن با استفاده از معانی و مفاهیم خود به جهان. داوری هرچه صحیح تر و کمتر مخاطره آمیز با داده ها و اطلاعات در دسترس. دستیابی به صحیح ترین داوری پیش از تصمیم گیری و عمل، با استفاده از اصول و مهارت های متناسب با اطلاعات و داده ها. حرکت از واقعیت موجود با هدف تغییر آن در جهت ظرفیت های خود واقعیت. حرکت از شیوه آموزشی اسارت بار به سمت آموزش رهایی بخش. مصون ماندن ذهن از دستکاری شدن و فریب خوردن از سوی صاحبان قدرت. نفی انتقادی عناصر فکری و اخلاقی و عادات جامعه سنتی و استقرار جامعه متجدد. اصول تفکر انتقادی خود- انگیختگی در تفکر: داوری هدفمند و خود-تنظیم گر به رای خویش. جسارت و پایداری در اندیشه ورزی: اشتیاق به درافتادن با موضوعات، مسائل و وضعیت های پیچیده، دشوار و اضطراب آور مشارکت فکری: دریافت فلسفی یکپارچگی کل جهان و ارتباط اجزاء آن به یکدیگر. تعامل عقل و عاطفه در تفکر انتقادی: کنار گذاشتن عواطف و احساسات در روند تفکر. شکاکیت: شک داشتن به باور و عقیده ناشی از تجربه ای که از طریق تفکر انتقادی به شناخت و دانایی تبدیل نشده باشد. اعتماد به عقل انسان: دارای دو وجه عام و خاص است. وجه عام: اطمینان به عقل پذیرش این نکته است 1. جهان خود-سازمان دهنده به واسطه عقل شناختنی است 2. عقل انسان علاوه بر شناخت نظام مندی جهان، در رویکرد هدفمند و منطقی او به جهان نقش عمده دارد. وجه خاص: اعتماد به عقل شخص خود برای مواجهه و پاسخگویی عقلانی به دغدغه های خویش است.
