با شیوع همه‌گیری کرونا و اجباری شدن آموزش مجازی، روش‌های نظارت آموزشی نیز به ناچار به سمت فضای مجازی سوق یافت. ناظران آموزشی در این دوره، تجربه‌ای نوین از نظارت را کسب نمودند. پس از بازگشایی مدارس، ضرورت بهره‌گیری از تجارب این نوع نظارت و تلفیق مؤثر آن با نظارت چهره به چهره بیش از پیش احساس می‌شد. هدف این پژوهش طراحی فرآیند انجام نظارت آموزشی ترکیبی یعنی ترکیب نظارت حضوری و مجازی است. پژوهش از نوع کیفی و با استفاده از راهبرد نظریه داده‌بنیاد سیستماتیک اشتراوس و کوربین می‌باشد. میدان تحقیق این پژوهش کیفی ناظران آموزشی استان کردستان اعم از سرگروه، راهبر، معاون آموزشی و مدیران مدارسی بودند که نقش‌های نظارتی را در سالهای 1398 تا 1402 به صورت حضوری و مجازی تجربه کردند. نمونه‌گیری هدفمند و از نوع نظری بود. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته جمع‌آوری شدند. فرآیند نمونه‌گیری و انجام مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافت که در نهایت با شانزده ناظر آموزشی مصاحبه گردید. در جریان تحلیل داده‌ها و طی فرآیند کدگذاری، پدیده مرکزی "توسعه مبتنی بر مدرن‌سازی نظارت آموزشی" استخراج شد. این رویکرد نوین نظارتی، با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، علاوه بر توانمندسازی ناظران و معلمان، باعث انعطاف‌پذیری بیشتر فرآیندهای نظارتی، افزایش شناخت ناظران از فرآیندهای کلاس و تعمیق ارتباط بین معلمان و ناظران شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که ترکیب روش‌های حضوری و مجازی، با کاهش تصنع‌کاری‌های آموزشب در حین نظارت، به ناظران کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از واقعیت‌های کلاس درس پیدا کرده و برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای توسعه حرفه‌ای معلمان داشته باشند.
