چکیده: صنعت پوشاک به دلیل جایگاه خاص آن، اهمیتش برای مردم و اینکه پوشاک یکی از نیازهای اساسی انسان است، توان تأثیرگذاری بالایی بر نرخ رشد، اشتغال و تولید را دارد. توجه به توسعه این صنعت و افزایش سطح آموزش های مرتبط در این زمینه می تواند در توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و محیطی تأثیرگذار باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر تدوین یک الگوی بومی توسعۀ آموزش های فنی و حرفه ای متناسب با نیاز بازار کار و ظرفیت منطقه ای در زمینۀ صنایع پوشاک در استان کردستان است. روش تحقیق بکار رفته آمیخته اکتشافی (کیفی- کمّی) و به صورت همزمان بود. در بخش کیفی با استفاده از روش داده بنیاد در شش گام داده های موردنیاز گردآوری شد. در بخش کمّی با تدوین استانداردهای آموزشی در دو بخش استانداردهای شایستگی و استانداردهای عملکردی، استانداردهای مرتبط با حوزۀ پوشاک تدوین شد. مشارکت کنندگان بالقوه در بخش کیفی پژوهش، خبرگان و صاحبنظران حوزۀ صنعت پوشاک بودند که از میان مربیان بخش دولتی و خصوصی آموزش فنی حرفه ای، مدرسان دانشگاه و فعالان در بخش صنف انتخاب شدند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 22 نفر به مشارکت در پژوهش دعوت شدند. یافته های پژوهش در بخش کیفی در ابعاد مرتبط با الگوی نظریه داده بنیاد یعنی زمینه، فرایند، راهبرد، عوامل مداخله گر و پیامدها تحلیل و تدوین شدند. در بخش کمّی پژوهش نیز 19 استاندارد شایستگی و 19 استاندارد عملکرد در دو بخش خیاط مردانه و زنانه احصا شد و الگوی پیشنهادی برای توسعۀ صنعت پوشاک در استان کردستان بر اساس ابعاد ارایه شد.
