یکی از شیوه های اصولی نیل به پایداری، توجه به حفظ و افزایش تنوع گونه ای است. تحقیق حاضر به منظور بررسی و مطالعه الگوی پراکنش مکانی بلوط ایرانی به عنوان مهمترین گونه ی جنگل های زاگرس و مطالعه تنوع زیستی گونه های چوبی در جنگلهای خرم آباد می باشد. این تحقیق در دو سامان عرفی در ارتفاعات مختلف از سطح دریا شامل قلعه گل(1740تا2520) و شهنشاه(1300تا1600 ) انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات مورد نظر تعداد 86 قطعه نمونه در قلعه گل و 36 قطعه نمونه در شهنشاه در قالب شبکه آماربرداری به ابعاد500×300 برای قلعه گل و 500×200 برای شهنشاه به صورت تصادفی منظم برداشت شد. برای تحلیل تنوع زیستی از روش معمول قطعه نمونه با مساحت ثابت استفاده شد که برای برآورد تنوع گونه های چوبی، شاخص های تنوع شانون-وینر، سیمپون همچنین شاخص های یکنواختی و غنا محاسبه شد. برای مقایسه تنوع گونه ای دو منطقه مورد مطالعه از آزمون t مستقل استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان میدهد رویشگاه شهنشاه که در ارتفاع پایین تری از سطح دریا قرار دارد ضمن داشتن شاخص های تنوع گونه ای بیشتر دارای شاخص های یکنواختی و غنای بیشتر نیز میباشد، همچنین رویشگاه شهنشاه از تنوع زیستی بیشتر برخوردار بود. نتایج آزمونt نشان می دهد که بین ارتفاع از سطح دریا با شاخص تنوع شانون- وینر و سیمپسون ، شاخص یکنواختی اسمیت ویلسون و شاخص غنای مارگالف ارتباط معنی داری وجود دارد.
