در سالهای اخیر از جمله تدابیر حفاظتی که در بیشتر کشورها رایج شده است معرفی مجدد گونه های از بین رفته در زیستگاههای طبیعی آنها است. معرفی دوباره گونه ها تلاشی است برای استقرار گونه های گیاهی یا جانوری در منطقه ای که بخشی از دامنه انتشار زیستی تاریخی این گونه به شمار می رود اما به دلایل مختلف منقرض یا منهدم شده اند و امروزه اثری از آنها در این گستره دیده نمی شود. از سویی ممکن است در حال حاضر در گستره انتشار تاریخی یک گونه, زیستگاه مناسبی باقی نمانده باشد که در این صورت معرفی گونه در این مناطق خالی از خطر نیست. به همین دلیل برای معرفی موفقیت آمیز و بی خطر یک گونه از جنبه حفاظتی بهتر است گونه را به منطقه ای وارد کرد که از نظر جغرافیایی و اکولوژیکی دارای زیستگاههای طبیعی مناسبی است. تلاشهایی که برای معرفی گونه ها انجام می گیرد دارای اهداف و مقاصد یکسانی نیستند اما هدف اساسی هر نوع معرفی مجدد فراهم آوری جمعیت زیستی برای گونه ای است که در سطح ملی یا جهانی منقرض شده و در زیستگاههای طبیعی منهدم شده است که در این صورت وارد کردن گونه در گستره زیستگاههای طبیعی گذشته ضرورت پیدا می کند. گونه هایی که احیاء مجدد آنها بیشتر مورد توجه قرار دارند گونه هایی هستند کمیاب، نادر و کاریسماتیک که در سطح جهانی از معروفیت خاصی برخوردارند. به هرحال ضرورت مطالعه شرایط لازم قبل از وارد کردن آنها امری اجتناب ناپذیر است زیرا زیستگاههای طبیعی گونه ها در طول زمان تغیر می کنند و در طول مدت غیبت و عدم حضور آنها حتی در زیستگاههای اصلی خود ممکن است بسیاری از شرایط به طور جدی تغییر یافته باشد. به همین دلیل گونه ها به محض ورود به زیستگاه طبیعی خود با شرایط متفاوتی روبرو می شوند که قبلاً تجربه نکرده اند. چنانچه این مسائل به دقت مورد مطالعه قرار نگیرند, سطح موفقیت معرفی دوباره گونه ها کاهش می یابد. معرفی گونه ها در محیط های طبیعی که در طی زمان بدلایل مختلف از بین رفته اند, امروزه به یکی از تدابیر حفاظتی زیستگاهها (احیاء ساختار اکوسیستمها) تبدیل شده است. در این تحقیق به منظور شناسایی پتانسیلهای موجود در منطقه سارال به منظور رها سازی قوچ و میش و حفاظت از ذخایر توارثی گیاهی و جانوری و جلوگیری از توالی قهقرایی آن و باز سازی ساختار اکوسیستم طبیعی آن و در نهایت به منظور ارائه راهکارهای مدیریتی مناسب، این منطقه از
