امروزه نقش جنگل در زندگی بشر و در حفظ تنوع زیستی بر کسی پوشیده نیست و ارزش اکولوژیکی و اقتصادی آن روز به روز در حال افزایش می باشد. این سرمایه خدادادی سالانه از آفات و حشرات خسارت زیادی را متحمل می شود. مبارزه با آفات و حشرات در کشاورزی و منابع طبیعی امروزه بخش مهمی از فعالیتهای متخصصین را به خود اختصاص داده است. به خوبی روشن است که بهترین روش مبارزه با آفات و حشرات و دیگر عوامل داخلی و خارجی مضر، ایجاد یک اکوسیستم مقاوم با قدرت خود تنظیمی بالا میباشد. اما امروزه متاسفانه مکانیزم طبیعی جنگل در اثر دخالت بیش از حد بشر بهم خورده و این اکوسیستم از حالت ثبات و خودتنظیمی فاصله گرفته است و دیده شده است که در بسیاری از موارد نمی تواند در مقابل عوامل مضر مقاومت کند.بنابر این در صورت افزایش شدید آفات و حشرات به منظور جلوگیری از آسیب بیش از حد باید به اقدامات حفاظتی و بهداشتی به کمک جنگل شتافت. از جنگ جهانی دوم به این سو راه و روش اصلی برای مبارزه با آفات گیاهی کاربرد حشره کشها و در بیانی عام آفت کشهای شیمیایی بوده است. بعد از پی بردن به پایداری ترکیبات شیمیایی در طبیعت و در واقع به دنبال اثر نامطلوب زیست محیطی استفاده از ترکیبات شیمیایی در کشاورزی و منابع طبیعی که خسارات جبران ناپذیری را از نظر اکولوژیکی برای بیوسفر به ارمغان آورده است، این شیوه مبارزه با آفات و حشرات مورد انتقاد شدید قرار گرفت و به دنبال آن بحث مبارزه بیولوژیکی مورد توجه قرار گرفت و در واقع بشر در جستجوی راه حل به فکر مبارزه بیولوژیکی با آفات و حشرات و جایگزینی این روش به جای مبارزه شیمیایی افتاد. با این امید که این ترکیبات از نظر اکولوژیکی کاملا بی خطر می باشند. مبارزه بیولوژیکی با آفات وامراض به طور کلی به سه صورت انجام میگیرد: 1- استفاده از دشمنان طبیعی آفات و حشرات 2- بالا بردن مقاومت گیاه از طریق تکنیکهای مهندسی ژنتیک و بیو تکنولوژی 3- استفاده از سموم و ترکیبات بیولوژیکی: امروزه در دنیا از میکروارگانیزمهای مختلف از قبیل قارچها، باکتریها و ویروسها ترکیباتی استخراج میکنند که در بازار به صورت پودر یا مایع به عنوان سموم بیولوژیکی عرضه میشوند. در بین انواع مختلف سموم بیولوژیکی، سموم باکتریایی توسعه و تکامل بیشتری یافتند. این ترکیبات را اساساَ از واریته های مختلف باکتری Bacillus thringiensis بدست می آورند
