نقی شعبانیان

امروزه به خوبی روشن است که هر گونه تنش عوامل محیطی از قبیل خشکی ( کمبود آب)، نور و گرما و آلودگی صنعتی و بیولوژیکی بر روی چگونگی فعالیت های آینده گیاه و توان اکولوژیک آن موثر خواهد بود. گرچه آب فراوان ترین مولکول روی سطح کره زمین است ، ولی به عنوان یکی از مهمترین عامل محدود کننده رشد و توسعه گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک در مقیاس جهانی به حساب می اید. به طوری که در بین عوامل محیطی آب بیش از همه موجب کاهش عملکرد گیاه می شود ( بویر ، 1995 ) . بطور عمده آب برای گیاه در مناطق خشک و نیمه خشک، جایی که گیاهان اغلب تحت تاثیر پریودهای طولانی خشکی هستند یک فاکتور مهم تاثیرگذار روی رشد گیاه و محصول آن است و تعین میزان آب مورد نیاز گیاهان به طوری که از یک طرف به گیاه استرس خشکی وارد نشود و از طرف دیگر تا حد امکان در مصرف آب صرفه جویی گردد با توجه به کمبود این سرمایه در اکثر نقاط کره زمین ، بسیار ضروری به نظر می رسد. سازگاری نسبت به کمبود آب در اثر یک سری تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه حاصل می شود که در حفظ موجودیت گیاه و محافظت از عملکردهای کلروپلاست و نگهداری از هومئوستازی یون کمک می کنند ( بوهنرت و ینسن ، 1996 ) . در این تحقیق با هدف بررسی مناسبترین میزان آب مورد نیاز برای نهالهای تاغ، تعداد 360 اصله نهال 3 ساله تاغ که از نظر مورفولوژیکی و ظاهری مشابه بودند، در منطقه بوئین زهرا انتخاب شدند و در طول تابستان به مدت چهار ماه تحت تاثیر 9 تیمار مختلف آبیاری با میزان آب یک لیتر قرار گرفتند (هر سه روز یک بار آبیاری – هر 5 روز یک بار آبیاری – هر 10 روز یک بار آبیاری – هر 15 روز یک بار آبیاری - هر 20 روز یک بار آبیاری – هر 25 روز یک بار آبیاری – هر 30 روز یک بار آبیاری – هر 35 روز یک بار آبیاری – بدون آبیاری). پس از پایان دوران آزمایش تعدادی از پارامترهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی از قبیل ارتفاع نهالها، قطر یقه، بیومس اندامهای هوایی و زیر زمینی، شدت فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه ای، میزان کلروفیل، میزان اسید آمینه پرولین، میزان فسفر و میزان قندهای محلول مورد بررسی قرار گرفتند. داده های بدست آمده در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و میانگینها از طریق آزمون دانکن با هم مقایسه شدند. مجموعه نتایج بدست آمده نشان می دهد که میزان آبیاری هر 25 روز ی