عقد نکاح در شریعت اسلامی از عقود مهم به شمار می رود. زمانی که به صورت صحیح منعقدگردد، احکام و آثار متنوعی از حقوق و واجبات بر آن مترتب می شود. شارع حکیم قوامیت مردان بر زنان را بنا بر آیه 34سوره نساءتببین نموده است، زیرا مردان به اعتبارات فراوانی بر این وظیفه توانا ترند و یکی از تبعات این قوامیت حق اطاعت شدن مردان از جانب همسرانشان است؛ و از جمله حقوقی که شارع در زمان خوف نشوز و نافرمانی به زوج عطا فرموده است؛ حق تأدیب زوجه ی ناشزه و نافرمان است: (وَاللاّتِی تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ). این راه کار های سه گانه، روش اسلامی و شرعی برخورد با زوجه ی نافرمان است حتی اگر برخی از مسلمانان اقدام به تأدیب و تنبیه را نیکو ندانند. حال این سؤال مطرح است چرا اسلام اجازه ی تأدیب زوجه را به مرد داده است و چه اهداف تربیتی از این تنبیه و تأدیب را دنبال می کند؟ تحقیق به دنبال پاسخ به سوالات فوق است. روش در نگارش این تحقیق توصیفی -تحلیلی است. روش گرداوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و اسنادی از طریق گرداوری آراء و اقوال فقهاء است. نتایج از قول فقهاء نشان می دهد که: در اسلام ضرب زوجه شرعا جایز است. احکام در این زمینه؛ در فقه اسلامی به صورت مشخص آمده است. اما مرد باید ضوابط و شروط کامل آن را بشناسد تا در انطباق آن با نافرمانی زوجه رویه ای خشونت آمیز در پیش نگیرد و به حقوق زوجه تعدی ننماید. لذا این مسأله یکی از مسایل شرعی است که ناچاریم حکم آن را بنا بر ادله ی قرآن و سنت و به دور از نظرات شخصی بیان کنیم.
