اگر تفسیر و سبب نزول تمامی آیاتی که در قرآن در مورد جنگ آمده است؛ با دقت مورد بررسی قرار گیرد متوجه می شویم که مدلول تمام آن آیات دفاع در برابر متجاوز است. بررسی سیر نزول این آیات نشان می دهد که در زمان مکی و دو سال اول مدنی حتی دفاع کردن هم برای مسلمانان مشروع نبود. در واقع همان دعوتی که ادیان پیشین چون مسیح داشتند که در برابر حمله هم نباید دفاع کرد؛ در مدینه و دو سال اول مدینه روش تربیتی اسلام هم همان بوده است. اما پس از آن به مسلمانان اجازه داده شده است که از خوددفاع کنند(اذن للذین یقاتلون). این دفاع و جنگیدن فقط در صورتی جایز است که متجاوزی وجود داشته باشد. به عبارت دیگر مسلمانان به خاطر آنکه مورد ظلم قرار می گیرند اجازه دارند بجنگند(بانهم ظلموا). در این جنگیدن به هیچ وجه عنضر عقیده و تبلیغ دین دخالتی ندارد و فقط دفاع در براربر متجاوز است. در قرآن توصیه شده است که مسلمانان حق تجاوز یا تعدی ندارد و فقط تا حد مقاومت و دفع ظالم اجازه جنگیدن دارد.
