مصالح مرسله یکی از منابع استنباط حکم است که گرچه بعضی از مذاهب در اوایل با آن مخالفت کرده اند اما در طول ایام آن را با شرایط و محدودیتهایی پذیرفته اند. این اصل معنی و کاربردی وسیعتر از مصطلح اصولی آن داشته و بنابر استنباط بسیاری از اصولیان مبرز چ.ن شاطبی و عز بن عبدالسلام خود مصلحت اندیشی یکی از دلایل اصلی تشریع و بلکه مهمترین دلیل تشریع است. کشف وجود مصلحت و بعد از آن معرفی مصلحت به عنوان یکی از منابع استنباط حکم در علم اصول سیر قابل توجهی داشته است و همچنین شرایطی و انواعی را که در مذاهب مختلف اهل سنت برای مصالح مرسله معرفی کرده اند که غالبا برگرفته از دیدگاه مجتهد بوده و با رویکردی احتیاطی صور تگرفته است از نکات نغز اصول فقه و تاریخ اجتهاد است
