رخصت که در برابر عزیمت قرار دارد یکی از اصطلاحات پر کاربرد در فقه و اصول اسلامی در تمامی مذاهب است. عزیمت به معنای حکم اولیه شارع است که برای مکلف در حالات عادی تشریع شده است و رخصت به معنای حکم شرعی برای مکلف در حالات غیر عادی است که مکلف در محدوده ای شرعی جایز است از آن حکم اولیه یعنی عزیمت عدول کرده و از رحصت استفاده کند. رخصت انواع و مفاهیمی متنوع دارد که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.
