موضوع امامت زن برای مردان در فقه اسلامی مورد اختلاف است. بسیاری از فقهای اسلامی آن را مجاز ندانسته اند ؛ اما برخی آن را جایز دانسته اند. این اختلاف نظر سبب شده است که اجماعی بر این موضوع صورت نگیرد. این تحقیق که با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه-ای تدوین شده است؛ تلاش می کند با استفاده از منابع معتبر فقهی به تبیین و ترجیح این موضوع بپردازد. نویسنده ابتدا به بررسی مختصری از مذاهب اسلامی، کتاب های مهم و شاگردان و ادله استنباط هر کدام از آنها و بعد به بیان اهمیت نماز و شروط صحت آن و نماز جماعت و پس از آن به جایگاه زنان در قرآن پرداخته است. در این تحقیق دیدگاه علمای مذاهب اسلامی و دلایل هر کدام از مذاهب، در مورد امامت زن برای مردان و همچنین امامت زن برای زنان بررسی شده است. پژوهشگر با استفاده از کتب معاصرین و کتب فتاوی و منشورات مجمع جهانی امریکا و فتاوای علمای اسلامی به بررسی دیدگاه معاصران نیز پرداخته است و با استفاده از ادله و منابع فقهی و اصولی به این نتیجه رسیده است که، امامت زن در نماز جماعت برای مردان جایز نیست، اما امامت زن برای جمعی از زنان جایز می باشد.
