خواجه عمادالدّین علی فقیه کرمانی، متخلّص به عماد و معروف به عماد فقیه کرمانی، یکی از شاعران عارف قرن هشتم هجری اس که به خاطر اشعار زیبا و عارفانه ی خود شهرت عام یافته است. ولی دیوانه، شاعر پر از شور و شرر کرد نیز فرزند کدخدا محمّد «حه مه سوور» در سال 1205 هجری شمسی در روستای «کماله» از توابع هورامان تخت متولّد شد. عشق و وصال پایه و اصل زندگی است. با این حال، عشق گاهی بنا به دلایلی و مسائلی خاص با وصال فاصله می گیرد و تجربه تلخ هجران بر جای آن می نشیند. در این پژوهش کوشش شده است جنبه هایی از این غم و آثار آن در زندگی عملی هر دو شاعر نشان داده شود. به گونه ای که با کاوش در آثار هر دو شاعر تلاش شد جلوه هایی از سیر تاریخی عشق ورزی و ناکامی های حاصل از آن در اشعار و نوشته های این دو شاعر ارائه گردد. سپس با مقایسه نحوه تلقّی آنان از عشق و مصادیق آن، تفاوت دید آنها از غم فراق نیز ارائه گشت. در پایان نیز نتایج خاص از پژوهش و چند پیشنهاد عرضه شد.
