غربت و تنهایی انسان در دنیا، موضوع قابل توجّهی است که دغدغۀ ذهنی فیلسوفان و شاعران را در شرق و غرب عالم و هر دوره ای فراهم کرده است. نوع تعامل با این غم بزرگ در نهاد انسان، باعث دو رویکرد اصلی در جهان بینی بشر شده است: اندوه و لذّت . این موضوع به جهان بینی اصلی شاعران هم رسوخ کرد و در نزد شاعران مشرق زمین، اصل اندوه پررنگ تر ظاهر شد؛ بر خلاف شاعران مغرب زمین که در آنجا پا به پای اندوه، هم در مکاتب فلسفی و هم در زبان شعری شاعران اصل لذّت هم منعکس شده است. فروغ فرّخزاد، شاعر معاصر فارس، و محمّد عمر عثمان معروف به ژنرال پاییز، شاعر معاصر کرد، دو شاعری هستند که به دلیل بدبینی به دنیای فانی، عنصر اندوه را در اشعارشان برجسته کرده اند و از این روی، جهان بینی مشابهی در شعر هر دو شاعر موج می زند. جدا از جهان بینی مشترک، پایان زندگی هر دو شاعر هم تقریباً شبیه به هم است که این پژوهش بررسی تحلیلی اشتراکات این جهان بینی و انعکاس آن را در شعر هر دو شاعر با استفاده از شیوۀ تحلیل محتوا در پیش گرفته است.
