حیدری وجودی از شاعران مطرح سرزمین افغانستان است. او در دیوان خود در قالب های شعری سنتی طبع آزمایی کرده، اما حجم بیشتر صفحات دیوان او را غزلیات تشکیل می‌دهد. به منظور بررسی ویژگی های سبکی شعر او تعداد صد غزل با استفاده از نرم افزار R-Sampling انتخاب شد و به روش تحلیلی توصیفی مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی ویژگی های سبکی از رویکرد سبک شناختی شمیسا -بررسی شعر در سه سطح فکری، زبانی و ادبی استفاده شد. با بررسی های انجام یافته مشخص گردید که حیدری وجودی در سطح فکری بیشتر به سرایش غزل های عاشقانه گرایش و تمایل دارد. در کنار این مضامین گله و شکایت روزگار نابسامان به عنوان موضوعی شعری که در سبک عراقی نیز دیده می شود، در دیوان او وجود دارند. همچنین او علاقه و دلبستگی خود را به مضامین اجتماعی در برخی غزلیات بیان می کند. از جمله مسئله وطن و وضع آن و نیز زن و مسائل مرتبط با آن. در حوزه زبانی، گرایش شاعر با استفاده از زبان سبک عراقی است اما گاه با ترکیب سازی ها و کاربرد وابسته های عددی خاص از این زبان فاصله می‌گیرد و زبان شعر خود را به زبان شعری سبک هندی نزدیک می-کند. در سطح ادبی گرایش شاعر بیشتر به کاربرد آرایه های ادبی چون تشبیه است که بیشتر به صورت اضافه تشبیهی در شعر او نمود می یابد. در کنار این آرایه ادبی، استعاره، تضاد، متناقض‌نما و جناس و مراعات النظیر از دیگر موارد کاربردی در سطح ادبی است.
