روایت های میهنی تمام روایت هایی را دربرمی گیرد که به بنیادهای باوری و میهنیِ ایرانیان برمی گردد و توده های مردم در سده های پیش از اسلام آن ها را آفریده و در مجالس خود نقل کرده و با شنیدن آن ها از زبان نقالان و راویان اخبار، شب هایشان را به روز رسانده و آرزوهای خود را در آن ها یافته اند. این پژوهش با هدفِ بررسیِ نگرشِ شاعرانِ دورۀ اولِ غزنوی به روایات میهنی برای دست یابی به جهان بینیِ غالبِ آن دوره صورت گرفت. روش پژوهش تحلیلی ــ توصیفی است. داده ها به شیوۀ کتاب خانه ای و سندکاوی گردآوری شد و بر اساس تحلیل محتوای دیوان های شاعران و آثار و منابع موجود در این حوزه، تجزیه و تحلیل شد. جامعۀ آماری در این پژوهش متونِ منظومِ دورۀ اولِ غزنوی را دربرمی گیرد. یافته های پژوهش نشان داد روایات میهنی در ذهن و زبانِ شاعرانِ قبل از فردوسی و نیز پادشاهان هم عصر او فاقد ارزش بوده اند و جایگاهی نداشته اند.
