حمایت از زنان و تلاش برای توانمندسازی آنها یکی از بایستههای ضروری در هر جامعهای است؛ ازاینرو، قانونگذار در سال 1385 با الحاق یک تبصره به مادۀ 336 ق م، این حق را به زوجه داد تا بابت کارهایی که در طول زندگی مشترک در منزل مشترک انجام داده است، از زوج اجرت مطالبه کند. نگارنده در این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی و با اتکا بر مطالعات کتابخانهای صورتگرفته، بر این عقیده است که اجرتالمثل حقی مالی است که به زعم قانونگذار و بسیاری از نویسندگان حقوقی درجهت حمایت از زنان به متون قانونی ما اضافه شد، از جنبههای گوناگون حقوقی و اجتماعی محل نقد بسیار است؛ بهطوری که نهتنها نمیتواند کارکرد حمایتی موردنظر قانونگذار را در عمل محقق سازد، بلکه حتی خلاف شأن و منزلت زنان نیز هست؛ ازاینرو ضمن پیشنهاد حذف چنین مقررهای، راهکارهای جایگزینی نظیر بیمۀ اجباری زنان خانهدار پیشنهاد میشود که در آن، ضمن حفظ شأن زوجه، هم حمایت متقتضی از زنان به عمل میآید و هم باعث بروز تنش کمتری بین زوجین میشود.
