توزیع خسارت در مسئولیت مدنی از طریق مصادیق جدیدی نظیر بیمهها، مسئولیت محض شرکتها و. . . و یا نهادهای سنتی مانند عاقله، خسارت مشترک دریایی صورت میگیرد. علیرغم اینکه این نهادهای توزیعگر خسارت مزایایی چون تضمین جبران ضرر زیاندیده و یا تقلیل سنگینی بار کمرشکن جبران خسارت برای زیانزننده را در پی دارند؛ بنا به نظر برخی از تحلیلگران با تسهیلاتی که برای دو طرف زیان ایجاد میکنند میتوانند موجب تضعیف نقش بازدارندگی مسئولیت مدنی و گسترش بیمبالاتی گردند. از اینرو هرچند در زمینه جبران خسارت مقوم نظام مسئولیت مدنی هستند اما در زمینه بازدارندگی در جهتی مغایر عمل کرده و باعث گسترش بیمبالاتی میشوند. نقدی که البته قابلرد است و با دلایل سه گانه ارائه شده در این پژوهش ثابت میگردد برخلاف تصور اولیه، این نهادها نه تنها تاثیر منفی بر بازدارندگی مسئولیت مدنی نداشتهاند بلکه با سازوکارهایی که در آنها پیشبینی شده افراد را وادار به رعایت احتیاط میکند.
