آزمون همگنی واریانس ها اغلب به عنوان یک آزمون مقدماتی برای تحلیل های دیگر، مثل آزمون برابری میانگین های جوامع مورد استفاده قرار می گیرد. برای آزمون همگنی واریانس ها در طرح بلوکی کامل تصادفی شده تاکنون چندین آزمون ارائه شده است، که رایج ترین آن ها آزمون بارتلت و لون است و بقیه تعمیمی از این دو آزمون هستند. بسیاری از این آزمون ها زمانی که تعداد گروه های تیماری بزرگ تر از تعداد بلوک ها باشد عملکرد مناسبی ندارند و نسبت به فرض نرمال بودن حساس هستند. در این پایان نامه نه آزمون: لون، اونیل، دقیق هان، مجانبی هان، اف-ماکس هان، $z$ ایتنوسومارتو، $z^{2}$ ایتنوسومارتو، شوکلا و بیهاندری و دی را با روش برآورد مقادیر بحرانی مورد بررسی قرار داده و عملکرد آن ها را در توزیع های چوله و متقارن با تعداد گروه های تیماری و بلوکی مختلف می سنجیم. هدف مقایسه نرخ خطای نوع اول و توان این آزمون ها بر اساس مطالعات شبیه سازی است. روش برآورد مقادیر بحرانی عملکرد خوبی را در بهبود خطای نوع اول و توان داراست. در بررسی های عملکرد آزمون توسط روش های شبیه سازی مونت کارلو، آزمون بیهاندری و دی از نرخ خطای نوع اول پایین و توان بالایی برخوردار است.
