در دانشگاهها همانند هر سازمان و نهاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دیگری، منابع انسانی توانمند، با انگیزه و با سطح تعهد سازمانی بالا به منزله یک مزیت رقابتی مهم تلقی می گردند که جذب، حفظ و توسعه حرفه ای آنها می بایست از اولویتهای راهبردی همه مؤسسات دانشگاهی باشد. برای نیل به این منظور بهره گیری از استراتژیهای متعددی در دستور کار مؤسسات دانشگاهی قرار گرفته است. یکی از این بسترهای ظرفیت ساز، فرصتهای مطالعاتی بین المللی هستند که اگر به درستی مورد توجه قرار بگیرند می تواند علاوه بر افزایش ظرفیت علمی و کارآمدی حرفه ای اعضای هیأت علمی و بهبود کیفیت زندگی سازمانی و رضامندی شغلی آنان، به ابزارمهمی برای تقویت اعتبار و جایگاه علمی و ارتقای کارایی سازمانی مبدل و وجاهت و اعتبار علمی و پژوهشی دانشگاهها را در سطح بین المللی بهبود خواهد بخشد. بدیهی است که تحلیل و واکاوی دیدگاهها، برداشتها، تجارب و دستاوردهای آندسته از اساتید و پژوهشگرانی که به فرصت مطالعاتی اعزام شده اند وهمچنین آسیب شناسی چالشها و مسایل فراوی آنان از طرفی و نگاهی نقادانه به پیامدهای محتمل آن از جهات مختلف از طرف دیگر می تواند زمینه افزایشی اثربخشی این فرایند را دو چندان کند. بنابراین در این مقاله تلاش می گردد تا با تحلیل تجربه شخصی، نتایج و پیامدهای سفر فرصت مطالعاتی اینجانب به دانشگاه گلاسگو اسکاتلند در سال 2016، زمینه های بهبود کیفیت نتایج آموزشی، پژوهشی و حرفه ای فرصتهای مطالعاتی و همچنین راههای مقابله با پیامدهای احتمالی آن مورد بحث قرار گیرند. واژگان کلیدی:
