این پژوهش با هدف ارزیابی مسئولیت پذیری اجتماعی در موسسات آموزش عالی و دانشگاه ها و پیشنهاد یک الگو برای سنجش آن انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل اعضای هیات علمی و کارکنان دانشگاههای همدان، کردستان و کرمانشاه بوده که بنابه به آمار موجود در دانشگاههای مورد مطالعه بالغ بر 2000 نفر می باشند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 210 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سنجش مسرلیت پذیری اجتماعی سازمان (احمدی، 1391) استفاده شد که مشتمل بر 27 گویه بوده که در قالب 5 خرده مقیاس و به صورت طیف 4 درجه ای اهمال، اشتهار، اهتمام و کمال طراحی شده است. پایایی ابزار جمع آوری داده ها با ساتفاده از روش آلفای کرنباخ ارزیابی و 79/0 برآورد شد. برای تحلیل داده ها نیز از روش تحلیل عمال تأییدی، آزمون فریدمن و مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد که دانشگاه های مورد بررسی در بحث حمایت های اقتصادی و زیست محیطی از جامعه، امتیازی در سطح اهمال کسب نموده اند. به عبارت بهتر دانشگاه های مورد مطالعه در میزان مسئولیت پذیری اجتماعی نسبت به سایر دانشگاه های برتر دنیا تفاوت معنی داری را دارند.
