نظر به نقش و جایگاه راهبردی نظام آموزش عالی و مؤسسات و مراکز دانشگاهی در رشد و پیشرفت همه جانبه جامعه علی الخصوص در تربیت نیروی انسانی ماهر و متخصص مورد نیاز در حوزه های مختلف، کیفیت بخشی و ارتقای فرایندها و فعالیتهای آموزشی، پژوهشی و دیگر خدمات این مؤسسات از جمله راهبردهای مهمی است که در صورت غفلت از آن و تعلل در فراهم کردن بستر و شرایط لازم برای نیل به آن، ناکارآمدی این مؤسسات در نیل به مقصود را اجتناب ناپذیر خواهدکرد. یکی از این زمینه های مهم ضرورت استقرار و پایش پیوسته استانداردهای اخلاق حرفه ای در نظام آموزش عالی بویژه در حوزه آموزشهای دانشگاهی است. از اینرو هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی و مقایسه وضعیت موجود و مطلوب استانداردهای اخلاق حرفه ای در آموزشهای دانشگاهی و پیشنهاد راههایی برای تقویت این استانداردها در مؤسسات آموزش عالی بود. در این مطالعه از روش تحقیق توصیفی- پیمایشی زمینه یابی و با بهره گیری از الگوی تلفیقی همزمان کمی و کیفی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید و دانشجویان دانشگاه کردستان بوده که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم نمونه آماری مورد نیاز انتخاب گردید. جهت گردآوری داده های مورد نیاز علاوه بر پرسشنامه از مصاحبه نیمه ساختمند و بحث تمرکز گروهی نیز بهره گرفته شد. در ارتباط با روش تحلیل داده ها نیز بنابه ماهیت سؤالات پژوهشی از روش آمار توصیفی، آزمون t گروههای مستقل، آزمونt وابسته و تحلیل واریانس یک راهه استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است از نظر اساتید و دانشجویان وضعیت موجود استانداردهای اخلاق حرفه ای در حوزه فعالیتهای آموزشی رضایت بخش نیوده و مجموعاً پایینتر از حد متوسط ارزیابی شده است. این در حالی است از نظر پاسخ گویان توجه به این استانداردها در آموزشهای دانشگاهی بسیار ضروری می باشد. ضمناً مقایسه نظرات اساتید و دانشجویان و لحاظ کردن سایر ویژگیهای جمعیت شناختی گروه نمونه در تحلیل های ثانوی، مبین نوعی تجانس در نظرات آنان در ارتباط با وضعیت جاری و وضعیت مطلوب این استانداردها می باشد.
