چکیده با وجود این که در سده بیستم دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی از طریق تدریس ، تحقیق و دیگر خدمات علمی مشارکت قابل توجهی در تولید ثروت اقتصادی ملل مختلف داشته اند، اما تداوم چنین نقشی در شرایط اقتصادی جاری که بر محوریت دانایی قرار گرفته و به عنوان یک نظام زنده یادگیرنده در تولید دانش عملی مورد نیاز سایتهای صنعتی بسیار مؤثر عمل کرده است، با چالشهایی مواجه شده است. در واقع تحولات سریع اقتصادی در سالهای اخیر بر مؤسسات آموزشی و آموزش عالی و فرایند های آموزشی چنان تأثیر گذاشته است که ایفای نقشها و پاسخگویی به انتظارات و شکل گیری روابط جدیدی را از این مراکز می طلبد و پارادایمها و چالشهای نوینی را در مسیر توسعه آنها مطرح می سازد. طوری که ایجاد تغییراتی در شکل، ساختار و محتوای برنامه دانشگاهها اجتناب ناپذیر خواهد بود. از جمله این تغییرات می توان به تغییر در فرایند تولید دانش، توسعه یادگیری مادام العمر و یادگیری کار- محور، گسترش سطح همکاریهای نهادی ، ایجاد و توسعه فرهنگ کار آفرینی و توسعه شبکه های دانش به فراتر از مرزهای ملی که به شکل گیری اشکال جدید از توسعه بین المللی منجر می گردد، اشاره کرد. دراین میان نظر به اهمیت نقش سرمایه ای نظام آموزشی در تحولات و پیشرفتهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و فناوری ممیزی رشته علوم تربیتی به طور عام و گرایشهای مدیریت و برنامه ریزی به طور خاص از اهمیت و جایگاه بسیار مهمی برخوردار است. از این رو مطالعه حاضر با هدف ممیزی رشته علوم تربیتی و با اتخاذ یک رویکرد آمیخته تلاش کرده است تا جایگاه، کارکرد و ویژگیهای رشته مدیریت و برنامه ریزی آموزشی را مورد کنکاش قرار داده و با استفاده از رویکردهای تحلیلی مناسب تصویر نسبتاً روشنی از نقاط قوت و ضعف و فرصتها و تهدیدهای پیش و روی این حوزه از مطالعات دانشگاهی را ارائه نماید. امید که مورد استفاده سیاستگذاران و برنامه ریزان دانشگاهی کشور قرار گیرد.
