هدف پژوهش حاضر اولویت بندی مکانیسم های مناسب مشارکت دولتی-خصوصی برای آموزش و پرورش ایران بود. برای این کار نظرات 10 نفر از خبرگان حوزه اقتصاد آموزش و پرورش دانشگاههای تهران با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که براساس روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP )تنظیم شده بود، گردآوری شد. در پرسشنامه مکانسیم های مشارکت دولتی-خصوصی(قراردادهای مدیریتی، قراردادهای عملیاتی، قراردادهای خدمات آموزشی، قراردادهای پشتیبانی و حرفه ای، و قراردادهای زیرساختی) و معیارهای ارزشیابی آنها (آزادی انتخاب، کارایی، برابری، کیفیت آموزش و انسجام اجتماعی)و نیز برتری این مکانیسم ها براساس هریک از معیارها در معرض ارزیابی خبرگان قرار گرفت. داده ها با استفاده از تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از ان است که معیار آزادی انتخاب و کارایی بیشترین اهمیت را دارند معیارهای برابری، کیفیت آموزش و انسجام اجتماعی در مراتب بعدی اهمیت قرار دارند. تحلیل نهایی مناسب ترین مکانیسم های مشارکت دولتی-خصوصی نشان داد که قراردادهای خدمات آموزشی و سپس قراردادهای مدیریتی از بیشترین تناسب و اهمیت برخوردارند. قرارادادهای عملیاتی، قراردادهای زیرساختی، و قراردادهای پشتیبانی و حرفه ای در رتبه های بعدی قرارد دارند.
