بررسی تحولات آموزش عالی و تحلیل رشد و توسعه کمی و کیفی مؤسسات دانشگاهی کشور در چند دهه اخیر مبین وجود چالشها و نارساییهای متعددی است که ریشه در سیاستها، خط مشیها و رویکردهای حاکم بر نظام آموزش عالی کشور و واقع بینانه نبودن برنامه ها و عدم توجه به اصول بنیادین برنامه ریزی در برنامه ریزی دوره ها و رشته های دانشگاهی در مراکز آموزش عالی کشور دارد. آسیب شناسی تحصیلات دانشگاهی در حوزه علوم انسانی نشان می دهد که چنین وضعیتی در این حوزه علمی به مراتب نگران کننده تر است. در این ارتباط انجام تغییرات و اصلاحاتی در علوم انسانی و انطباق آن با شرایط مذکور از اهمیت بالایی برخوردار و مستلزم تلاش و جدیت بیشتری از جانب مدیران و متولیان مراکز دانشگاهی است. این مقاله در صدد است تا با بررسی دیدگاه دانشجویان علوم انسانی در باره جایگاه این علوم در آموزش عالی کشور، مشکلات و نارساییهای اثرگذار بر کیفیت آموزشی و پژوهشی آن را تحلیل و راهکارهایی را نیز در جهت بهبود فعالیتهای علمی و پژوهشی در این علوم، پیشنهاد نماید.
