شیوع ویروس کشنده کرونا در جهان، چالش های بسیاری را برای بخش های مختلف جامعه به همراه داشته است و مسؤلیت و تعهد مشترک و بسیار سنگینی را پیش پای همه نهادها و مؤسسات اجتماعی قرار داده است. در این میان مسؤلیت مدنی نهاد آموزش عالی کشور در قبال این بحران مشترک انسانی بسیار فراتر از صیانت از ابتلای این عرصه به ویروس کرونا است. از اینرو ورود هدفمند نظام آموزش عالی و نهادهای علمی می تواند هم در کنترل بیماری و هم در حل آن بسیار کارگشاه باشد. لذا همگام با تلاش پیگیر و نبرد همه جانبه و فراگیر ملی برای کنترل این همه گیری، نهاد آموزش عالی و مؤسسات دانشگاهی کشور می توانند هم به گسست زنجیره تداوم بیماری کمک نمایند و هم به عنوان کنشگری بسیار مؤثر به بخشی از پروسه درمان این ویروس تبدیل گردند. در این جستار تلاش می گردد تا و مسؤلیت اجتماعی و کم و کیف بازدارندگی نقش نهاد آموزش عالی و مراکز دانشگاهی کشور در گسترش دامنه و شعاع شیوع این ویروس از طرفی و مسؤلیت آکادمیک نظام آموزش عالی در آسیب شناسی و ارائه طریق برای زدودن کامل این همه گیری در جامعه از طرف دیگر مورد نقد و بررسی قرار و راهبردهایی در خور پیشنهاد گردد.
