هدف پژوهش حاضر بررسی انتقادی مدیریت دانشگاههادر دستیابی به رتبه برتر در رتبه بندیهای جهانی است که از رویکردتحقیق کیفی از نوع تحلیل انتقادی بهره گرفته است. شرکت کنندگان درتحقیق،افراد صاحبنظر در موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی،وزارت علوم، تحقیقات و فناوری،دانشگاه تهران، موسسه آموزش عالی بیمه اکو، دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه فنی و حرفه ایی بود. شرکت-کنندگان 16نفر از افراد آگاه به حوزه مورد مطالعه بودند که با روش نمونه گیری گلوله برفی مورد مصاحبه قرار گرفتند. برای این منظور از مصاحبه نیمه ساختارمند استفاده شد.پژوهش حاضر از دو روش بازبینی مشارکت کنندگان ومرورخبرگان غیرشرکت کننده درپژوهش به منظور اعتبارسنجی استفاده شد .به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از دونوع تحلیل موضوعی و تحلیل متون گفتاری که از روشهای تحلیل CDAهستند، استفاده شده است. نتایج نشان داد مشکلات مدیریت دانشگاههای کشور با دو عامل مرتبط است که عبارتند از : -عوامل درون فردی (سیاستزدگی افراطی مدیران دانشگاهها، عدم توجه به تفویض اختیار و تلاش برای حفظ وضع موجود، یکی پنداشتن مدیریت دانشگاهی با مدیریت سایر سازمانها، تصمیم گیری و برنامه ریزی نامناسب)، -عوامل برون فردی (سیستم نظارت و ارزیابی معیوب، سازماندهی و هماهنگی نامناسب). دراین راستا، راهبردهایی به منظور بهبود رتبه دانشگاههای ایران در رتبه بندیهای جهانی ارائه شده است.
