ناصر یوسفی

هدف: هدف این فراتحلیل، تعیین میزان اثربخشی برنامه ­های آموزش والدین بر اختلالات برونی سازی شده در کودکان بود. روش: این پژوهش با استفاده از تکنیک فراتحلیل و با یکپارچه کردن نتایج تحقیقات مختلف، اندازه اثر برنامه های آموزش والدین را مشخص می­نماید. در مجموع 21 پژوهش قابل قبول از لحاظ روش شناختی انتخاب شدند و فراتحلیل بر روی آن­ها انجام گرفت. منابع جستجوی داده­ها، پایگاه اطلاعات علمی(SID)، پایگاه مجلات تخصصی نور(Noormags)، بانک اطلاعات نشریات ایران(Magiran) و پرتال جامع علوم انسانی(ensani.ir) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها و محاسبه اندازه اثر با استفاده از نرم افزار CMA2 و شاخص gهجز انجام شد. یافته ها: یافته­ های حاصل از این فراتحلیل نشان داد که میزان تاثیر برنامه­ های آموزش والدین بر اختلالات برونی سازی (17/1) است(001/0>P) که مطابق جدول کوهن اندازۀ اثر بزرگ ارزیابی می­ شود. بالاترین اندازۀ اثر (63/8-) است (001/0>P)که این اندازۀ اثر بزرگ (بالاتر 8/0) ارزیابی می­شود. پایین­ترین اندازه اثر نیز (07/0) است(03/0>P) که این اندازۀ اثر کوچک (کمتراز 2/0) ارزیابی می­شود. نتیجه­گیری: به نظر می ­رسد که برنامه ­های آموزش والدین می­تواند به عنوان روشی مناسب برای کاهش پیامدهای ناشی از اختلالات برونی سازی در مراکز درمانی و آموزشی استفاده شود.