آشفتگی زندگی زناشویی زوجین و افزایش طلاق موجب آسیب های عمده ای به فرزندان طلاق، اشخاص مطلقه، خانواده ها و جامعه می شود؛ بنابراین آزمودن و مقایسه شیوه های مؤثر رویارویی با افزایش طلاق بسیار حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر دیدگاه نظام های خانوادگی بوئن و معنادرمانی بر کیفیت زناشویی (سازش یافتگی زناشویی) و میل به طلاق مراجعین خواستار طلاق انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر، مراجعین خواستار طلاق مراکز مشاوره سنندج در پاییز و زمستان 1396 بودند. 36 آزمودنی زن و مرد، انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 12 نفر) گمارده شدند. داده ها با پرسشنامه میل به طلاق (DTQ) و مقیاس بازنگری شده کیفیت زناشویی (RDAS) به دست آمد. گروه های آزمایش جداگانه در هشت نشست هفتگی یک ساعتی خانواده درمانی مبتنی بر دیدگاه نظام های خانواده بوئن و معنادرمانی شرکت کردند. نتایج آزمون اندازه گیری های مکرر نشان داد تأثیر خانواده درمانی مبتنی بر معنادرمانی و تأثیر دیدگاه نظام های خانوادگی بوئن بر افزایش تراز کیفیت زناشویی و مؤلفه های آن (توافق، رضایت و انسجام زوجی) و کاهش میل به طلاق، باثبات و معنادار بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد خانواده درمانی مبتنی بر معنادرمانی، بیشتر بر کاهش میل به طلاق اثر داشته تا بر افزایش کیفیت زناشویی و خانواده درمانی مبتنی بر دیدگاه نظام های خانواده بوئن، بیشتر بر افزایش کیفیت زناشویی اثر داشته تا بر کاهش میل به طلاق.
