مهارت های زندگی از مولفه های مهم در روابط زناشویی و امید به زندگی محسوب می شود. امروزه مهارت های زندگی به عنوان یکی از کاربردی ترین آموزش ها برای کاهش تعارض زناشویی و پیشگیری از وقوع طلاق در نظر گرفته می شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی و امیدواری بود. طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد 20 زوج در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش طی 10 جلسه دوساعته هفته ای یک بار تحت مداخله برنامه آموزش مهارت های زندگی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (ENRICH) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران (HQ) بود. یافته های به دست آمده از تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. بر اساس نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که به کارگیری آموزش مهارت های زندگی می تواند بر دوام و پایداری زندگی زناشویی و افزایش رضایت زناشویی و امیدواری موثر باشد.
