هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر حضور ذهن و رفتار درمانی بر انزال زودرس و اضطراب مردان مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر سنندج بود. طرح پژوهش یک طرح آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. نمونه پژوهش 30 نفر از مردان دارای انزال زودرس بر اساس ملاک های DSM-IV-TR بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند و در سه گروه شناختی-رفتاری مبتنی بر حضور ذهن، رفتار درمانی و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه اضطراب بک و شاخص انزال زودرس را در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه را تکمیل کردند. همچنین از آزمودنی ها خواسته شد تا در هر سه مرحله ارزیابی، سه مرتبه زمان نهفتگی انزال درون واژنی (IELT) خود را به وسیله کرنومتر اندازه گیری کنند. داده های حاصل از پژوهش با روش تحلیل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین اثربخشی دو روش درمانی بر کاهش نشانه های انزال زودرس و افزایش IELT در مراحل پس آزمون و پیگیری وجود دارد و رفتار درمانی بیشترین اثربخشی را دارد (P˂0.01).
