زمینه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی دو روی آورد گشتالت درمانگری و معنادرمانگری در کاهش نشانگان وسواس مراجعان در آستانه ی ازدواج صورت گرفت. روش ها: جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه کردستان بود که از این جامعه 90 دانشجو به شیوه تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه باورهای وسواسی نسخه 44 ماده ای و مصاحبه تشخیصی تکمیلی برمبنای DSM Ⅳ- R، میزان وسواسی آزمودنیها تعیین شدند و به تصادف در سه گروه 30 نفری (گروه گشتالت درمانگری، معنادرمانگری و گواه) قرارگرفتند. دو روش درمانگری بر آزمودنیها داخله داده شدند و سپس با استفاده از پرسشنامه وسواس فکری-عملی مادزلی، آزمودنیها، در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اندازه گیری شدند، همچنین پرسشنامه افسردگی بک به منظور حذف آزمودنی های دارای افسردگی در مرحله پیش آزمون توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. یافته ها: تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که روی آورد گشتالت درمانگری و معنادرمانگری درکاهش نشانگان نشانگان وسواس مؤثرند و اثر آنها در مرحله پیگیری ماندگار است. نتیجه گیری: که درمانگران خانواده نباید اهمیت توجه به مسئله وسواسی را در مشاوره قبل از ازدواج از نظر دور بدارند و نتایج پژوهش اثربخشی دو روش درمانی معنا درمانی و گشتالت درمانی در کاهش وسواس را نشان می دهد.
