هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی موسیقی درمانی عارفانه و شعر درمانی، در کاهش نشانگان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب زوجین متقاضی طلاقصورت گرفت. روش: جامعه تحقیق شامل کلیه زوجین متقاضی طلاقمراجعه کننده به مرکز مشاوره کلینیک فرهنگیان شهر سندج بود که از این جامعه 90 زوجین متقاضی طلاق به شیوه تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از فهرست تجدید نظر شده نشانه های مرضی (SCL- 90-R دروگاتیس، 1975) و مصاحبه تشخیصی تکمیلی برمبنای DSM Ⅳ- R، میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب آزمودنیها تعیین شدند و به تصادف در سه گروه 30 نفری (گروه موسیقی درمانی عارفانه و شعر درمانی و گواه) قرارگرفتند. با استفاده از مقیاس SCL- 90-R میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب آزمودنیها، در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که موسیقی درمانی عارفانه و شعر درمانی در کاهش نشانگان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی مؤثرند و اثر آنها در مرحله پیگیری ماندگار است. همچنین نتایج پژوهش نشان داد، بین موسیقی درمانی عارفانه و شعر درمانی در کاهش اضطراب و پرخاشگری تفاوت معناداری و جود ندارد. بحث و نتیجه گیری: موسیقی درمانی می تواند مواردی از جمله تقویت و ساماندهی سلامت روحی و جسمی افراد را به دنبال داشته باشند. به عبارت دیگر از موسیقی درمانی برای بازیافت، نگهداری و تقویت سلامت جسمی و روحی و عاطفی استفاده می شود که توسط فرد متخصص بکار برده می شود. با وصف استفاده از موسیقی درمانی در درمان بسیاری از مشکلات روانی ولی به ندرت به اثر شعر درمانی توجه شده است که این پژوهش نشان می دهد که شعر درمانی به اندازه موسیقی درمانی موثر است. امید است این روشها در جهت درمان بسیاری از مشکلات روانی در مراکز مشاوره ای به کار رود.
