هدف از این پژوهش مقایسه اثرات دو رویکرد مشاوره ای و روان درمانی یعنی گشتالت درمانی و معنا درمانی ، در کاهش نشانگان پرخاشگری،افسردگی واضطراب درمیان زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده شهرستان سقزبود.جامعه تحقیق شامل ،کلیه ی زنان متقاضی طلاق شهرستان سقزبود.که از این جامعه به شیوه ی طبیعی و تصادفی 94 نفر به مرکز مشاوره خانواده برای حل مشکلات خانوادگی مراجغه کردند. که با مقیاس SCL–90–Rپرخاشگری،افسردگی واضطراب در آنها تشخیص داده شد که جهار نفر بنا به دلایلی درمان را ادامه ندادند.با استفاده از این مقیاس 90 نفر در سه گروه آزمایشی به صورت تصادفی قرار گرفتند.(30نفر درهرگروه)وسپس30نفرافراد سالم به صورت تصادفی انتخاب شدند و به عنوان گروه بهنجار قرار گرفتند.به این صورت،چهار گروه گشتالت درمانی ، معنا درمانی ،گروه گواه و گروه بهنجار شکل گرفت.بهبود حاصل یافته در متغیرهای وابسته ی پرخاشگری،افسردگی واضطراب در آزمودنیها، با استفاده ازمقیاس تشخیصی SCL–90–R پیش آزمون ،پس آزمون وپیگیری، اندازگیری شد.نتایج نشان داد که رویکرد گشتالت درمانی پرز درکاهش نشانگان پرخاشگری از رویکرد معنا درمانی فرانکل موثر تر بود،در ضمن رویکر معنا درمانی درکاهش نشانگان افسردگی ازرویکرد گشتالت درمانی پرز موثر تر بود.سر انچام معلوم شد هردو رویکرد گشتالت درمانی پرز و معنا درمانی فرانکل قلانی ، در کاهش نشانگان ،اضطراب به یک اندازه موثر بودند.
