ناصر یوسفی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر حافظه‌ی کاری، انعطاف‌پذیری شناختی و سازمان‌دهی دانش‌آموزان نارساخوان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پژوهشی پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری 2 ماهه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان پسر مقطع چهارم ابتدایی مبتلا به نارساخوانی شهر همدان در سال تحصیلی 99-1398 بودند که از میان آنها تعداد 24 دانش‌آموز به‌شیوه‌ی در دسترس، به‌عنوان نمونه‌ی پژوهش انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12 نفر) گمارده شدند. به‌منظور گردآوری اطلاعات از آزمون-های آندره‌ری(1942)، هوش وکسلر کودکان(1974) و دسته‌بندی کارت‌های ویسکانسین(1948) استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند؛ نتایج نشان داد که بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر حافظه‌ی کاری دانش‌آموزان نارساخوان تأثیر مثبت دارد. همچنین، نتایج حاکی از اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر بهبود انعطاف‌پذیری شناختی دانش‌آموزان نارساخوان بود. در نهایت، نتایج تأثیر مثبت بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر سازمان‌دهی دانش‌آموزان نارساخوان را نیز نمایان ساخت. بر این اساس، می‌توان دریافت که بازی‌درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی روشی سودمند و مؤثر در بهبود حافظه‌ی کاری، انعطاف‌پذیری شناختی و سازمان‌دهی دانش‌آموزان نارساخوان است. نتایج این پژوهش می‌تواند گامی سودمند در بهبود کارکردهای اجرایی دانش‌آموزان مبتلا به نارساخوانی و متعاقباً تقویت مهارت خواندن در آنها باشد.