ناصر یوسفی

هدف این پژوهش، پیش‌بینی رضایت زناشویی براساس ویژگی‌های شخصیتی با میانجیگری شفقت به خود و بهزیستی روان‌شناختی در زنان متأهل شهر اهواز بود. طرح این پژوهش، همبستگی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی زنان متأهل شهر اهواز بود که در سال 1402-1401 از این میان 280 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس برگزیده شد. شرکت کننده‌ها به پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو (مک‌کرا و کاستا) ، مقیاس شفقت به خود (نف)، پرسشنامه‌ی بهزیستی روان‌شناختی (ریف) و مقیاس رضایت زناشویی (رجبی) پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل مسیر و نسخه‌‌ی 26 نرم‌افزار ُSPSS و نسخه‌ی 16 نرم‌افزار AMOS انجام گرفت. برای مشخص کردن نتایج پژوهش در ایتدا شاخص‌های برازش مدل مورد بررسی قرار گرفته که شاخص‌های آن حاکی از معنی‌داری مدل پژوهش بود. نتایج آزمون همبستگی حاکی از وجود رابطه‌ی معنادار بین کلیه‌ی متغیرهای پژوهش بود (05/0 > p). نتایج آزمون تحلیل مسیر حاکی از معناداری مدل نهایی و میانجیگری شفقت به خود و بهزیستی روان‌شناختی در ارتباط بین ویژگی‌های شخصیتی با رضایت زناشویی بود. اکثر مسیرهای مدل مورد تأیید قرار گرفته و برخی از آن‌ها نیز رد شدند. براساس نتایج می‌توان نتیجه گرفت که وجود شفقت به خود و بهزیستی روان‌شناختی بیشتر در زنان متاهل می‌تواند تاثیر ویژگی‌های شخصیتی بر رضایت زناشویی‌شان را افزایش دهد.