هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر فرسودگی زناشویی، خودکارآمدی جنسی و احساس تنهایی زنان در خانواده بود. پژوهش حاضر براساس هدف از نوع کاربردی و روش مورد استفاده در این پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود و آزمودنی ها به طریق تصادفی در دو گروه گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جامعه آماری این پژوهش را زوجین شهر ساری تشکیل می دادند که به مراکز مشاوره شهر ساری مراجعه کرده بودند. تعداد 30 نفر از جامعه آماری به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی در مراکز مشاوره شهرستان ساری از مهر ماه 1400 تا مرداد ماه 1401 براساس ملاک های تعیین شده انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس خودکارآمدی جنسی و مقیاس احساس تنهایی و پرسشنامه فرسودگی زناشویی استفاده شد. در پژوهش حاضر از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس)، استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که ضرایب مربوط به تاثیر طرحواره درمانی بر فرسودگی زناشویی، خودکارآمدی جنسی و احساس تنهایی زنان در خانواده، در سطح آلفای 05 / 0 معنی دار است ( 50 / 0 > p). از این رو فرضیه پژوهش مبنی بر اثربخشی طرحواره درمانی بر فرسودگی زناشویی، خودکارآمدی جنسی و احساس تنهایی زنان در خانواده مورد تایید قرار گرفت.
