هدف: طلاق عاطفی مهمترین عامل ناامیدی خانواده است و باعث ایجاد شکاف عاطفی خانواده میشود. هدف از این مطالعه - تدوین مدل علی گرایش به طلاق عاطفی بر اساس تمایز یافتگی خود با میانجی گری دلزدگی زناشویی بود. روش: پژوهش حاضر با توجه به هدف آن از نوع کاربردی و شیوهی اجرای آن توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره بهزیستی شهرستان قصرشیرین بودند. که از میان آنها به روش تصادفی چند مرحلهای و با استفاده از نمونههای در دسترس 111نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. سپس دادههای مورد نظر با استفاده از پرسشنامههای طلاق عاطفی گاتمن ( ،)1111تمایز خود( )DSI-SFدریک ( )2111و دلزدگی زناشویی پاینز ( )1111جمع آوری شد. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای آماری همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری نشان دادند بین گرایش به طلاق عاطفی بر اساس تمایز یافتگی خود با میانجی گری دلزدگی زناشویی رابطه معنی داری بودند.یافتهها نشان داد دلزدگی زناشویی رابطه بین گرایش به طلاق عاطفی و تمایزیافتگی خود رامیانجیگری میکند. نتیجه گیری: دلزدگی زناشویی به عنوان عوامل مهم و تأثیرگذار بر سطح ارتقا سلامت روانی مطرح است و با شناسایی عوامل به همراه برنامهریزی مناسب میتواند منجر به کاهش طلاق عاطفی و افزایش خودتمایزیافتگی شود.
