پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر حافظه ی کاری، انعطاف پذیری شناخی و سازمان دهی دانش آموزان نارساخوان انجام شد. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پژوهشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری 2 ماهه بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع چهارم ابتدایی مبتلا به نارساخوانی شهر همدان در سال تحصیلی 99-1398 بودند که از میان آنها تعداد 24 دانش آموز به شیوه ی در دسترس، به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12 نفر) گمارده شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از آزمون-های آندره ری(1942)، هوش وکسلر کودکان(1974) و دسته بندی کارت های ویسکانسین(1948) استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند؛ نتایج نشان داد که بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر حافظه ی کاری دانش آموزان نارساخوان تأثیر مثبت دارد. همچنین، نتایج حاکی از اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر بهبود انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان نارساخوان بود. در نهایت، نتایج تأثیر مثبت بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر سازمان دهی دانش آموزان نارساخوان را نیز نمایان ساخت. بر این اساس، می توان دریافت که بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی روشی سودمند و مؤثر در بهبود حافظه ی کاری، انعطاف پذیری شناختی و سازمان دهی دانش آموزان نارساخوان است. نتایج این پژوهش می تواند گامی سودمند در بهبود کارکردهای اجرایی دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی و متعاقباً تقویت مهارت خواندن در آنها باشد.
