پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و هوش هیجانی بر فرسودگی تحصیلی، تعلل ورزی تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی در سال 97_1396 انجام شد. روش پژوهشی مورد استفاده در پژوهش حاضر، روش توصیفی _ همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامیِ جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دبیرستانی مقطع دوم متوسطه (دخترانه) شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی 1396 بود. روش نمونه گیری مورد استفاده در پژوهش حاضر نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای بود که طی آن ابتدا از بین دبیرستان های مقطع دوم متوسطه شهرستان نجف آباد تعداد 5 مدرسه دخترانه انتخاب و سپس از بین این مدارس تعداد 20 کلاس انتخاب و از میان آن ها 300 نفر دانش-آموز برای مشارکت در پژوهش انتخاب شدند. سپس ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه های تعلل ورزی تحصیلی سولومن و راثبلوم (PASS)، فرسودگی تحصیلی سالملا_آرو و ناتانن (MBI)، هوش هیجانی شات (EIS) و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت (MSLQ) بین آن ها توزیع و پس از پاسخدهی جمع آوری شدند. یافته های به دست آمده نشان داد که راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و هوش هیجانی با فرسودگی تحصیلی، تعلل ورطی تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه معنی داری دارند و در مدل کلی نیز هوش هیجانی تاثیر معنی داری بر مولفه های ملاک دارد در حالی که راهبردهای یادگیری معنی داری خود را از دست می دهند.
