هدف پژوهش پیش رو بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر طرحواره بر خودکارآمدی مدیریت طلاق و زوجین متقاضی طلاق شهرکنگاور واقع در استان کرمانشاه در سال 1391 بود. جامعه تحقیق زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری و شورای حل اختلاف شهرکنگاور بوده است، از این جامعه 30 زوج بعد از انجام مصاحبه نیمه ساختاری انتخاب شدند. زوجین به شیوه تصادفی در گروه کنترل و آزمایش قرارگرفتند،از پرسشنامه خودکارآمدی مدیریت طلاق به عنوان ابزلر پژوهش انتخاب شد. طرحواره درمانی در گروه آزمایش به میزان 8 جلسه 90 دقیقه ای با هفته ای دو بار به شیوه مشاوره فردی اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل نشان داد تفاوت معنادار بین گروه کنترل و آزمایش وجود ندارد. بنابراین زوج درمانی مبتنی بر طرحواره بر خودکارآمدی مدیریت طلاق تاثیر معناداری ندارد.
