چکیده هدف: این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر مذهب محور و درمان وجودی درکاهش میل به خودکشی در میان دانشجویان صورت گرفت. روش: جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه کردستان بود که از این جامعه 36 دانشجو به شیوه تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از مقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک(1979) برای سنجش میزان مستعد بودن فرد به خودکشی و مصاحبه تشخیصی تکمیلی برمبنای DSM Ⅳ- R، میزان میل به خودکشی آزمودنیها تعیین شد و به تصادف در سه گروه 12 نفری (گروه مذهب محور و درمان وجودی و گواه) قرارگرفتند. با استفاده از مقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک آزمودنیها، در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. یافته: نتایج نشان داد که روی آورد تاثیر مذهب محور و درمان وجودی در کاهش میل به خودکشی آزمودنیها مؤثرند. همچنین نتایج پژوهش نشان داد، بین دو روی آورد میل به خودکشی آزمودنیها در کاهش میل به خودکشی تفاوت معناداری و جود ندارد.
