مقدمه: ﻫﺪف ﻋﻤﺪه تحقیقﺣﺎﺿﺮ اﻋﺘﺒﺎریاﺑﯽ مقیاس خانوادگی نگرش نسبت به عشق روی زنان و مردان متاهل شرکت کننده در کلاسهای آموزش خانواده در شهرستان سنندج بود. روش: طرح تحقیق از نوع تحقیق همبستگی است(تحلیل عاملی به شیوه ی چرخش متمایل از نوع ابلیمین مستقیم و تحلیل عامل تاییدی بود). حجم نمونه 250 نفربود که از بین ﮐﻠیه زنان و مردان متاهل(426 نفر) شهرستان سنندج در سال 1390 بودند، که ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه و مقیاسهای خانوادگی نگرش نسبت به عشق و پرسشنامه های ملاک را تکمیل ﻧﻤﻮدﻧﺪ. داده ها به روش تحلیل ﻋﺎﻣﻠﯽ به شیوه ی ﭼﺮﺧﺶ متمایل از نوع آبلیمین مستقیم و تحلیل عامل تاییدی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه از روش تحلیل ﻋﺎﻣﻠﯽ به شیوه چرخش متمایل از نوع آبلیمین مستقیم، شش ﻋﺎﻣل نگرش نسبت به عشق را ﻧﺸﺎن داد و با تحلیل عامل تائیدی آنها برازش شدند. ضرایب پایایی ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ دروﻧﯽ از ﺟﻤﻠﻪ آﻟﻔﺎیﮐﺮوﻧﺒﺎخ و تصنیف ﺑﺮای 24 ﻣﺎده و شش ﻋﺎﻣﻞ (به ترتیب با مقدار 91/0 و 89/0) رﺿﺎیت ﺑﺨﺶﺑﻮدﻧﺪ. همچنین، ضرایب روایی همگرا و واگرا نگرش نسبت به عشق با پرسشنامه های عاطفه ی مثبت و منفی، مثلث عشق اشتنبرگ و صمیمیت زوجین به ترتیب (44/0-، 48/0 ، 74/0 و 64/0) بدست آمده است که در سطح (0001>p) معنادار است. ﺑﻪ ﻋﻼوه، تحلیل آزمونT ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ بین زنان و مردان در عاملها ﺗﻔﺎوت وﺟﻮد دارد. بحث: ﻧﺘﺎیج ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه از تحلیل ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑﺎ تحقیقات پیشین ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺗوّﺟﻪ ﺑﻪ روایی و پایایی ﭘﺮﺳشنامه-ی نگرش نسبت به عشق از آن ﻣﯽ ﺗﻮان در ﻣﺤیط ﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺸﯽ و خانوادگی در تشخیص سبکهای عشق ورزی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد.
