چکیده: مقدمه: تولد یک کودک تغییر چشمگیری در سیستم خانواده به وجود می آورد و باعث تنظیم مجدد سیستم خانواده می شود، زوج ها به والدین تبدیل می شوند. والدین نقش های تازه ایی را تجربه می کنند. تولد نوزاد هر دو والد را به صورت فردی و جداگانه و همچنین ارتباط زناشویی آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد. بسیاری از والدین لذت و شادی را در نوزادشان می یابند اما در همین زمان آن ها با چالش های معنی دار و مهمی مرتبط با مراقبت از نوزاد روبرو می شوند. هدف تحقیق: زنان در انتقال به مرحله والدینی چه چالش ها و تغییراتی را تجربه می کنند، و رضایت زناشویی زنان در انتقال به مرحله والدینی است. روش پژوهش: در این پژوهش از روش مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته با 30 زن استفاده شد. جامعه تحقیق زنان نخست زا شهر تهران بود که نمونه گیری به صورت هدفمند ملاکی از بین زنان نخست زا که دامنه سنی نوزادان آنها تا 36 ماهگی بود و به درمانگاه زینب بختیاری منطقه 15 تهران مراجعه کرده بودند. روش پژوهش نظریه داده بنیاد بود. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که زنان ایرانی در انتقال به مرحله والدینی تجارب مثبت و منفی داشتند.و همگی چالش ها و مشکلاتی را توصیف کردند که در ارتباط با بارداری و مراقبت از نوزاد بود. هویت و اضافه بار نقش، درگیری زیاد با نقش، غرق شدن در نقش و تعارض نقش از عمده ترین چالش ها و تغییرات زنان در انتقال به مرحله والدینی بود.این موارد لاجرم بر رضایت زناشویی آنها تأثیر می گذاشت. 17 نفر از شرکت کنندگان داستان هایی از نزدیک تر شدن به همسرانشان و رسیدن به سطح جدیدی از پختگی در روابطشان بیان می کردند و 3نفر از زنان تغییری در رضایت زناشویی خود ذکر نکردندو 3نفر بحران شدید و 7نفر بحران متوسط و کاهش کوتاه مدت در رضایت زناشویی را گزارش کردند. در حالی که انتقال به والدینی زوج ها را به چالش می طلبید. ولی این به معنای آسیب به رضایت زناشویی در همه زنان نبود.
