هدف پژوهش حاضر بررسی خوش بینی ـ بدبینی و باورهای اساسی مذهبی در روابط زناشویی به عنوان پیش بینی کننده طلاق می باشد. طرح تحقیق حاضر از نوع همبستگی است. نمونه شامل 120 زوج متقاضی طلاق و 125 زوج عادی (جمعا 490 نفر) بودند. در این پژوهش برای انتخاب نمونه طلاق از جامعه متقاضی طلاق اعم از خود ارجاعی و ارجاع داده شده به دادگاه خانواده و مراکز مشاوره ای شهرسنندج واقع در استان کردستان در سال 1389 استفاده شد و برای انتخاب نمونه عادی در شهر سنندج از روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی استفاده شد. همه زوجهای نمونه به وسیله پرسشنامه های خوش بینی ـ بدبینی، پرسشنامه باورهای مذهبی، مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج به دست آمده فرضیه پژوهش را تایید کرد و نشان داد که طلاق را می توان از روی خوش بینی ـ بدبینی و باورهای مذهبی پیش بینی نمود. یعنی خوش بینی ـ بدبینی و باورهای مذهبی و متغیر های جمعیت شناسی قدرت پیش بینی معنا دار (001/0 < p) داشتند. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه از ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ها ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ، این تحقیق نشان می دهد که می توان از روی خوش بینی ـ بدبینی و باورهای اساسی مذهبی طلاق را پیش بینی نمود و بر اساس این مدل می توان یک روی آورد پیشگیری از طلاق و درمان زناشویی بر مبنای خوش بینی ـ بدبینی و باورهای اساسی مذهبی تدارک دید و نتایج این پژوهش را در ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و مشاوره ای جهت کمک به زوجین مشکل دار و در آستانه طلاق به کار گرفت.
