هدف از این پژوهش مقایسه اثرات دو رویکرد مشاوره ای و روان درمانی یعنی گشتالت درمانی و معنادرمانی، در کاهش نشانگان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب در میان زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده شهرستان سقز بود. جامعه تحقیق شامل، کلیه زنان متقاضی طلاق شهرستان سقز بود که در زمان شروع این پژوهش 94 نفر بودند و در حین تحقیق 4 نفر از آنها در انجام تحقیق شرکت نکردند. با استفاده از مقیاس SCL-90-R میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب در آنها تشخیص داده شد. به این ترتیب در سه گروه آزمایشی به صورت تصادفی قرار گرفتند. (30نفر در هر گروه). سپس 30 نفر فرد سالم به صورت تصادفی انتخاب و به عنوان گروه بهنجار قرار گرفتند. به این ترتیب، چهار گروه گشتالت درمانی، معنا درمانی، گروه گواه و گروه بهنجار شکل گرفت. نتایج حاصل در متغیرهای وابسته پرخاشگری، افسردگی و اضطراب در آزمودنیها، با استفاده از مقیاس تشخیصی SCL-90-R به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، اندازه گیری شد. بررسی نتایج با روش سنجش های مکرر چند متغیری نشان داد که رویکرد گشتالت درمانی در کاهش نشانگان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی همانند رویکرد معنا درمانی موثر است. به بیان دیگر، هر دو رویکرد درمانی، اثر معنی داری در کاهش نشانگان های روانی مذکور داشته اند؛ اما فرضیه های مربوط به تفاوت میان این دو روش درمانی در کاهش اضطراب، افسردگی و پرخاشگری تایید نشدند.
