پژوهش حاضر به بررسی نقش میانجی نگرش نسبت به مدرسه در رابطه سبک های والدگری و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه اول پرداخته است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل ۱۱۱۰ نفر دانش آموز دختر متوسطه اول شهر مهریز در سال تحصیلی ۱۴۰2 - ۱۴۰۱ به همراه مادرانشان بود که براساس جدول مورگان و با روش نمونه برداری خوشه ای چند مرحله ای 2۸۵ نفر نمونه مورد نظر انتخاب و مطالعه شد و شرکت کنندگان به سه مقیاس انگیزش تحصیلی )والرند و همکاران، ۱۹۹2 (، سبک های والدگری (1997,Bumrind) و نگرش نسبت به مدرسه ( 2003 ,Siegle & MC Coach) پاسخ دادند. نتایج نشان داد نگرش دانش آموز نسبت به مدرسه در رابطه بین انگیزش تحصیلی و سبک والدگری با ضریب همبستگی ) ۰3۸ / ۰ ( رابطه معناداری دارد. بین انگیزش تحصیلی و سبک والدگری با ضریب همبستگی ) 73۹ / ۰ ( رابطه معناداری وجود ندارد. بین انگیزش تحصیلی و نگرش دانش آموز نسبت به مدرسه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین سبک والدگری و نگرش دانش آموز نسبت به مدرسه با ضریب همیشگی) ۰23 / ۰ ) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که مسیر تأثیر غیرمستقیم نقش میانجی نگرش دانش آموز نسبت به مدرسه در رابطه انگیزش تحصیلی و سبک والدگری معنی دار است. لذا نگرش دانش آموز نسبت به مدرسه به طور کامل میانجی رابطه انگیزش تحصیلی و سبک های والدگری است. باتوجه به یافته های پژوهش می توان گفت نگرش نقش میانجی گری در رابطه انگیزش تحصیلی و سبک والدگری را دارد .
