پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش حل مسئله بر نشاط ذهنی و بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه انجام شد. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه اماری شامل زنان مطلقه شهر کرمانشاه بود که تعداد 30نفر با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش(15نفر) و کنترل(15نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 10جلسه آموزش حل مساله یک ساعته را به صورت گروهی و هفتگی دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های نشاط ذهنی و بهزیستی روانشناختی جمع آوری شدند. یافته های تحلیل کواریانس نشان دهنده تاثیر اموزش حل مساله بر نشاط ذهنی و بهزیستی روانشناختی در گروه آزمایش بود. میتوان نتیجه گرفت که از آموزش حل مساله در جهت حل مشکلات زنان مطلقه و ارتقا بهزیستی آنها میتوان استفاده کرد.
